Mjah... Kijk, ik ben geboren en getogen Nederlandse, dus ik snap heel goed dat wij met zn allen hier en in omringende landen gewend zijn aan een bepaalde mate van luxe. En dat ik vier maanden in Kaapstad heb gewoond en gewerkt maakt van mij echt geen heilige: we gingen minimaal twee keer per week uit eten en minimaal even zo vaak op stap, een spontane braai was aan de orde van de dag, ff shoppen @ the Waterfront waar Gucci, Louis Vuitton en D&G flagstores hebben was ook altijd leuk en ik heb daar meer sushi gegeten dan hier in het afgelopen jaar. Maar: ik werkte daar wel in een kinderziekenhuis waarvan de ouders 9 van de 10 keer in de townships woonden. Vaak waren het buitenlanders (Zimbabwe, Zambia, Burundi, etc). Zeker tijdens de opvlamming van de xenophobia waren veel mensen hun levens niet zeker en de kinderen zagen hun ouders vaak toch al erg onregelmatig omdat het moeilijk was om naar het ziekenhuis toe te komen (met name financieel gezien, al kost een taxiritje met een minibus maar 50 cent omgerekend... kun je nagaan). Die kids werden in die tijd zonder reden soms zo boos, en dan opeens ging het lichtje aan: ze zijn gewoon bang dat hun ouders vermoord zijn. Ik ben in Gugulethu op de thee geweest bij een dame die kinderen opvangt, en zelf ook in een shack woont. Ik heb geld aan kinderen gegeven die bij stoplichten stonden te bedelen om vervolgens te horen dat ze dat toch alleen maar uitgeven aan lijmsnuiven. Ik eet (gelukkig?) weinig en in Z-A krijg je bijna standaard een doggybag mee... die gaf ik dus bijna altijd weg aan de eerste de beste moeder die met baby op de arm in vodden liep te bedelen. En daar waren er nogal wat van. Op een gegeven moment dagelijks op de voorpagina van de krant zien hoeveel mensen er nu weer op welke gruwelijke wijze vermoord waren (welke me het meest bijstaat nog: de oude man die eerst met zijn benen vastgespijkerd werd op een stuk hout zodat hij niet meer kon lopen en vervolgens levend verbrand werd... en dat gebeurde dan praktisch om de hoek).

Mijn ergernis: niet meer op de weg nee, al kan ik in mijn frustratie nog wel eens hardop 'kssst' roepen. Nee mijn frustratie ligt meer in zuchtende mensen in de rij bij de kassa (waar je tegenwoordig toch al met niet meer dan vier mensen meer mag staan), want stel je voor dat je even moet wachten voordat je die boodschappenkar a 100 euri af kunt rekenen. Hij ligt ook bij de meisjes van 12 met rasechte Uggs aan hun voeten (economische crisis?!!). Hij ligt bij mensen die verzuchten dat ze dit jaar niet eens twee keer op vakantie kunnen. Hij ligt bij de studenten in NL die klagen dat ze geen geld hebben (ik heb het prima gered zonder ouderlijke bijdrage).

Dus. Dat is mijn ergernis. Sorry voor het off-topic

__________________
I HAVE GONE TO FIND MYSELF
If I come back before I return,
keep me here.

"Life will smile for you"

"Frankly... I don't give a damn."