U vraagt, wij draaien
dagboek, dag 3
Lief dagboek,
Mijn opdrachtgever stuurde vorige maand naar thailand voor een paar foto's, dus ik heb alles voorbereid, eten, drinken, koffer ingepakt, laptop, ipad, camera's opgeladen en mee, ticket opgehaald en een resort uitgezocht.
Dan begint de trip naar schiphol, die nog snel verloopt. Dan begint het grote wachten, wachten tot je kunt inchecken, wachten tot de verplichte 3 uur van tevoren aanwezig zijn aflopen, wachten voor de douane......
Wachten tot de gate opengaat, wachten tot je mag boarden.. en dan zit je op je stoel, samengeperst tussen twee wildvreemden gezien mijn opdrachtgever te krenterig is om business class te betalen.
De penetrante zurige lucht van de buurman komt in je neus, wat logisch is, want hij zit zo dichtbij dat zijn oksel praktisch tegen mijn linkerwang geplakt zit.
Ach, gelukkig duurt de vlucht maar 11 uur.... zucht.....
Op het moment dat we eindelijk opstijgen, na wat vertraging van bijna 90 minuten, begint er een baby ergens achter me te krijsen op standje max. Nog meer vreugde, nog maar 10 uur en 53 minuten te gaan..
De kleine zal zo wel gaan slapen, niets is minder waar en ik wist serieus niet dat kleine kinderlongetjes zoveel uithoudingsvermogen hebben.
Je kijkt een film, nog maar eens, en ontvangt een zakje pinda's. Hoera, ik prijs mezelf een gelukkig man, want als je achterin zit, zijn ook deze bijna op. Het gratis zakje pinda's is in een mum van tijd verslonden en zo praktisch direct daarna komt men met de maaltijden.
Lekker, ik had al gezien op de infotainment dat er keuze is tussen vis of kip. Voor mij liever geen vis, kip vind ik lekkerder, dus ik besluit voor de kip te gaan.
Mijn zure buurman is zo vriendelijk om de laatste kipmaaltijd voor mijn neus weg te kiezen en ik blijf over met wat vis in room, een combinatie die voldoende is om volwassen mannen te doen gruwelen, om de meest ervaren soldaten te doen deserteren.
Eindelijk, na een lange, lange vlucht, komt er dan eindelijk hoop, als we gaan landen. Landing verloopt voortreffelijk, en direct nadat het vliegtuig stilstaat, begint het gros van de passagiers te klappen.
Uhm, mis ik iets, gaan we klappen voor de piloot die zijn werk doet, moet ik voortaan ook maar klappen op het station als de trein aankomt rijden of gaan de mensen klappen iedere keer als ik een foto maak?
Nou ja, het zal wel, en als de slaperige horde losgelaten wordt op het nationale vliegveld van bangkok moet je de customs door, de douane aldaar.
Wederom een hele rij, zeker 100 mensen in de rij en welgeteld 1 hokje bemand. Bemand door een thai die eruit ziet alsof het hem niets schelen kan en hij neemt overal zijn tijd voor.
Dan komt er een thaise stewardess te rij langs om te vragen of er zakenmensen in de rij staan, tja, zakenmensen, ik word betaald voor mijn foto's dus tja zo zou je het kunnen zien. Ik besluit me op te geven als zakenman en terwijl we een andere kant opgevoerd worden voel ik me niet echt een zakenman met mijn korte broek en nikes al aan, zo tussen de driedelige pakken om me heen.
We worden naar een VIP balie gebracht en binnen 7 minuten heb ik een stempel in mijn paspoort, die me welkom heet in thailand.
Goed, het hotel, ik loop naar buiten, koffer achter me aan, en praai een taxi.
Taxi stopt en de chauffeur vraagt waar ik heen wil. In mijn beste thais noem ik de naam van het hotel dat ik thuis met de hulp van de zoover beoordelingen uitgezocht heb. Dit leidt tot grote consternatie, en de chauffeur barst zowat in tranen uit.
Hij begrijpt me duidelijk niet en brabbelt wat terug, waar ik weer geen chocola van maken kan... Engels is duidelijk wel de voertaal, maar met een dermate zwaar accent dat ik het niet verstaan kan en hij mij niet.
10 minuten en 8 chauffeurs verder is er een die het lijkt te herkennen, ik vervloek mijzelf voor het uitkiezen van een oord met een tropische zwoele naam. Ik had gewoon de kortste naam moeten uitkiezen.
Na wat files ben ik dan eindelijk aangekomen voor een paar daagjes bangkok waar ik morgen door zal reizen naar kanachanaburi voor de bridge over the river kwai en een tiger temple.