Beste mensen,

ik kreeg laatst een openbaring, die ik met jullie wil delen.

De krukas van de meeste motoren van ons is gelagerd in hydrodynamische lagers. In het kort: het draaien van de krukas ten opzichte van het blok en de ruwheden en zo voort zorgen er voor, dat de kruktappen aangevoerde olie als het ware om zich heen opdraaien, waardoor er een oliefilm ontstaat. Die oliefilm is dus nodig, zodat er geen contact tussen de krukas en de lagers bestaat. Hetzelfde geldt ook voor de drijfstangen.

(lees meer hier: https://en.wikipedia.org/wiki/Fluid_bearing)

De meeste belasting komt radiaal op de krukas door de drijfstangen. Er is toch ook een axiaallager nodig, om de krukas axiaal op zijn plek te houden. Normaalgesproken heb je er maar een, omdat de constructie anders overbepaald is.




Wanneer de motor stilstaat, is er in principe geen oliefilm aanwezig zo als tijdens het draaien, maar zit er olie in het lager. Het lager is als het ware poreus. Daarmee wordt extreme slijtage tijdens het starten vermeden.

Maar nu bedacht ik dus: vaak start je de motor met ingetrapte koppeling. De auto staat in de 1, omdat je hem niet op de handrem wilde zetten... je trapt de koppeling in, start de motor en rijdt weg.

Dat betekent dat je met een behoorlijke kracht je axiaallager belast, en vervolgens de motor gaat ronddraaien... zonder dat er eerst goede smering is.

Heeft er misschien iemand ervaring met hoe vaak het voorkomt, dat zo een axiaallager kapot gaat?

Ik ga mij in ieder geval afleren, met ingetrapte koppeling te starten.