een auto komt van fabriek uit met een setup die tussen laagtoerig koppel ligt en hoogtoerige pk's. een beetje een compromis van beide.
je kan de auto dan gaan tunen door ofwel zijn vermogencurve te gaan verleggen in hoger toerentallen dmv:
-scherpere nokkenas
-open uitlaat
-kort en breed inlaattraject
-dikke carbs en liefst zo dicht mogelijk tegen de kleppen (vorige stap)
je motor zal dan van 1000 tot 3000rpm slecht presteren en doorkicken van 4000-7000rpm. de ideale setup voor circuit waar je altijd in hoge toeren rijd. je zal dan idd pk's winnen maar alles wat je hoogtoerig gewonnen hebt boet je in op lage toeren
ofwel maak je een laagtoerig trekbeest door:
-andere nokkenas
-smal en lang inlaattraject (hoge luchtstroomsnelheid)
-1 enkele dunnere carbu (cilinder 1 zuigt aan via de carbum als die stopt, begint namelijk een andere aan te zuigen. hierdoor krijg je geen stille punten zoals bij elke cilinder 1 carbu te geven)
de motor zal goed trekken vanaf een 1500rpm maar zal an bv doodvallen op 5000-5500rpm (carbu kan de hoge luchtstroom niet meer aan)
hte is een beetje het effect van een wielrenner door een rietje te laten ademen
wiel je laagtoerig koppel, moet je zowat alles er weer uitgooien dan of ervoor zorgen dat je motor hoger in toeren rijd (snel rijden of kortere bak steken).
misschien een kleinere bandenmaat? (niet smaller maar kleiner in diameter).
hoge toerensetup wordt veel gebruikt in kleinere cilindermotoren (oa ook de kracht van motos, die halen +100pk uit een 600cc op 13000rpm), op trekkracht werken veelal bij grote motoren (dikke amerikaanse v8 blokken, zoals mijn dodge 5.2v8 die slechts 150pk haalt op 4000rpm maar wel 332Nm koppel vanaf 1650rpm. dat is IMMENS veel voor een benzineblok op zulk lage toeren)