Mijn compressor is groot genoeg (Lysholm SR 2087), ik probeer juist de laaddruk weer naar beneden te halen, en de laaddruk in de cilinders te krijgen door middel van een goed flowend inlaattraject. Ik verdiep mij in dit onderwerp omdat ik een Laminova intercooler heb liggen, en deze het liefst in het inlaatspruitstuk zou verwerken.

Ik twijfel nog heel sterk tussen een normale intercooler in de bumper en een Laminova intercooler, maar dan wel verwerkt in het inlaatspruitstuk. Een normale intercooler zal het beoogde vermogen prima aankunnen, en qua kosten waarschijnlijk een stuk goedkoper uitvallen, maar het inlaattraject is dan langer. Bijkomend voordeel is dat ik mijn normale 3F inlaat kan gebruiken icm G40 gasklep.

Een Laminova intercooler/inlaat, zal wel wat zwaarder zijn, mede door het watercircuit wat erbij komt, en de water/lucht koelers, maar het is wel iets unieks, het inlaattraject kan heel kort zijn wat de gasreactie ten goede komt, en het is een enorme uitdaging voor mij om dit goed te realiseren. Ook geeft een ander inlaatspruitstuk mij de mogelijkheid om een G60 gasklep te gebruiken.

Ik ben er nog niet helemaal uit welke kant ik op neig, denk dat ik meer voldoening zal halen uit een custom inlaattraject (als die goed werkt uiteraard), maar ik weet dat ik met een normale intercooler en een 3F inlaat het beoogde vermogen ook prima kan halen, en dus de portemonnee behoorlijk kan sparen.

Maar om terug te komen op je opmerking, in hoeverre is het puls-theorie verhaal nu verwaarloosbaar? Denk ik op de juiste manier door te zeggen dat een compressor-blok zich op dezelfde manier gedraagt als een atmosferisch blok, en dus deze theorie net zo goed toepasbaar is op een compressor blok?

En zo ja, dan kom ik terug op een eerdere vraag, heeft het dan ook nut om de inlaatpoorten langer te maken, om minder heen en weer gaande pulsen te generen, zonder verlies te hebben in de hogere toeren? Alhoewel dit in de praktijk bijna onuitvoerbaar zal zijn, aangezien het originele spruitstuk al tegen het schutbord zit.